شکی نیست که دلسوختگان این مرز و بوم، تمام توان خود را صرف بهبود و اعتلای این کشور در تمام بخش ها به ویژه اقتصاد این کشور می کنند و از سرغیرت و عِرق ملی، تأکید دارند که مردم برای حمایت از تولید داخلی و در یک فضای نابرابر رقابت در عرصه جهانی به خرید کالای داخلی روی آورند. از سویی تولیدکننده را هم تشویق می کنند که کالای باکیفیت، متنوع و با قیمت مناسب تولید کنند.

البته این رویکرد متضمن توجه و عملیاتی شدن برخی پارامترهایی است که هنوز گمشده بخش تولید و مصرف محسوب می شود که درصورت عملیاتی شدن، خروجی آن چیزی خواهد بود که مردم نه از سر اکراه، بلکه با افتخار به خرید و مصرف روی می آورند.

برای نمونه به چند کشور می توان اشاره کرد که جزو نمونه تاریخی به شمار می آیند، این کشورها در برهه ای که محصولات داخلی شان با مشابه خارجی به هیچ وجه قابل رقابت نبوده، به دلایلی به مصرف کالاهای داخلی روی آورده اند.

کشور ما نیز اگر چه یک کشور قدرتمند و تأثیرگذار در عرصه های مختلف است اما در حوزه اقتصادی هنوز چالش های زیادی متوجه بخش های مختلف آن است این در حالی است که مقام معظم رهبری امسال را سال «حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی» نامیدند.

ایشان در سال گذشته نیز یکی از حرکت های جهادی مهم را رویکرد مردم نسبت به مصرف تولید داخلی دانستند و تأکید کردند:

در سال جهاد اقتصادی به نظر من یکی از قلم های مجاهدت اقتصادی مردم این است که سراغ کالاهای داخلی و ساخت داخل بروند.(سخنان رهبری در 1390/07/02)

در عین حال رهبر انقلاب نیز این موضوع را مطرح کردند که کالای تولیدی نیز باید قابل قبول باشد. ایشان با اشاره به عده ای که مصرف کالاهای خارجی را نوعی تشخص و برتری می پندارند افزودند:

دلبستگی به تولیدات بیگانه و بی اعتنایی به تلاش کارگران ایرانی بیماری و عادت بدی است که پول و ثروت کشور را به جیب کارگران خارجی سرازیر می کند.(سخنان رهبری در 1390/07/02)

وی در مورد اهمیت کاهش قیمت تمام شده کالاها می گوید: هزینه تمام شده تولید کالا در کشور ما بالاست، این در حالی است که انجام کار بهینه در فرهنگ ما سابقه طولانی دارد. بالا بودن هزینه تمام شده تولید کالا در کشور ما مشکلات فراوانی را ایجاد کرده است و بسیاری از مشکلات بنگاه های اقتصادی ناشی از این امر است.

گذشته از نگاه مسئولان، به نظر می رسد که طرف اصلی برای مصرف محصولات داخلی، مردم یا همان مصرف کننده هستند که با خرید کالای ایرانی، تولید داخلی را تضمین می کنند.آنها حق دارند که خودشان تصمیم بگیرند که چه کالایی را خریداری کنند، حق انتخاب با آنهاست، چون پول می دهند.

اما مردم نیز می دانند که با خرید کالای خارجی باید منتظر ورشکستگی تولیدکنندگان و به تبع آن بی کاری بسیاری از کارگران این مرز و بوم باشد که نهایتاً در این چرخه آسیب زا، خودشان نیز آسیب می بینند. و باز باید بدانند که با خرید کالای خارجی فرصت های شغلی واشتغال در کشور صادرکننده را تضمین کرده اند. گذشته از آن نیز بخشی از ارزحاصل از ثروت ملی، به بهای خرید کالاهای لوکس از کشور خارج می شود، در واقع این بهایی است که برای استفاده از کالاهای مصرفی خارجی پرداخت می کنیم.

اما باید از خود پرسید که چرا مصرف کننده داخلی به سمت خرید کالای خارجی تمایل دارد؟

نیم نگاهی به برندهای خارجی درکشور از یک سو و تبلیغات دهان پرکن شرکت های خارجی، نشان می دهد که بازار داخلی برای سال های متمادی در اختیار این شرکت ها قرار گرفته است.

به راستی تولیدکنندگان چه پارامترهایی را باید در محصولات داخلی مدنظر قرار دهند تا مصرف کننده رغبتی برای خرید و مصرف آن داشته باشد؟

این وظیفه تولیدکننده است که جنس با کیفیت و با قیمت مناسب تولید کند، مردم به دنبال مصرف کالای با کیفیت با قیمت منطقی و نه لزوماً ارزان هستند. حالا برای اینکه مردم از کالای ایرانی استقبال کنند، باید کالای با کیفیت و با قیمت منطقی تولید شود، این تولید، خود نیازمند زیرساخت هایی است که بخشی از آن از توان تولیدکننده خارج است که این موضوع به تصمیم گیری ها، سیاست گذاری ها و قوانین برمی گردد. 

یکی از پارامترهای تولید، قیمت منطقی آن است، اما وقتی مواد اولیه و انرژی و دیگر پارامترها قبل از ورود به فرایند تولید، افزایش قیمت پیداکرده است، چه انتظاری می توان داشت؟

تولیدکنندگان برای تولید کالای باکیفیت از دولت انتظاراتی دارند، این انتظارات در قالب حمایت، هدایت و نظارت تبلور می یابد.

کالای خوب و با کیفیت متنوع و با قیمت مناسب، حق هر مصرف کننده ای است، اما موضوع عرق ملی مردم به خرید کالای داخلی نیازمند آموزش و تبلیغات است.

ما باید برای مصرف کالای ایرانی فرهنگ سازی کنیم، از مدارس گرفته تا تبلیغات رسانه ای؛ برای نمونه ضروری است که بودجه ای برای صدا و سیما در نظر گرفته شود تا کالای ایرانی را با برند آن تبلیغ کند تا مردم آن رابشناسند و به مصرف آن کمک کنند و از سویی شرکت داخلی هم توان تبلیغ را داشته باشد، وقتی تقویت شد، هزینه آن را پرداخت خواهد کرد.

در کشور ما تضادهایی در تئوری های اقتصادی وجود دارد که باعث می شود در عمل با استانداردهای دو گانه روبه رو شویم، یکی از این موارد، تبلیغ کالاهای خارجی برای درآمدزایی است.

تبلیغ آگهی کالاهای خارجی، دل بسیاری را به درد می آورد. تضاد موجود در اقتصاد نتیجه فرآیندهای جاری اقتصاد ماست و هنگامی که شعار آزادسازی اقتصاد می دهیم و می خواهیم به سازمان جهانی تجارت بپیوندیم، نتیجه اش این است که اطرافمان تبلیغ کالاهای خارجی را می بینیم و واردات بسیار زیاد است، در حالی که تولید به کندی انجام می شود.

در حالی که منافع ملی ما در گرو توسعه اقتصادی و افزایش تولید داخلی است و تولید داخلی هم نیازمند حمایت و برنامه ریزی است. همه ما می دانیم که هر کالای خارجی که در کشور وارد و مصرف می شود، بخش اعظم هزینه خرید آنها نتیجه فروش ثروت ملی نفت است.

مصرف کننده معمولاً به دنبال جنس ارزان و با کیفیت بالاست و تصور می کند که کالای ایرانی از کالای مشابه خارجی گران تر است و کیفیتش پایین تر، اما ما بر این باور نیستیم، معتقدیم که تولید داخلی یک سروگردن از خیلی از کالاهای وارداتی بالاتر است، ولی متأسفانه قاچاق ارزان واردات و ورود کالاهای بنجل، مصرف کالای داخلی را با مشکل مواجه کرده است.

هر چند منکر این موضوع نیستیم که حتماً نباید از کالاهای خارجی استفاده کرد اما وقتی کالای مشابه داخلی وجود دارد، چرا باید به چنین کالاهایی دل ببندیم؟

باید تلاش خود را برای ترغیب بازار، بنگاه ها و مردم به توزیع و استفاده از کالاهای داخلی، متمرکز کنیم و بنگاه ها نیز باید به تولید کالاهای با کیفیت و بادوام همراه با ماندگاری بالا، روی آورند که هم نیاز داخل کشور را تامین کنند و هم در عرصه صادرات کالا به کشورهای هدف، حضوری فعال داشته باشند.

استفاده از کالاهای داخلی یعنی ایجاد اشتغال پایدار و به چرخه درآمدن اقتصاد کشور، به همین سبب باید از همه اولویت ها در این راه استفاده کنیم تا کارخانه های کشور موفق به تولید کالای ایرانی باکیفیت شوند.

چنین روندی باعث افزایش اشتغال زایی برای جوانان در کشور می شود و این امر به معنی آغاز یک جهاد بزرگ است که توانایی از بین بردن بی کاری و خنثی کردن توطئه های دشمنان را دارد.

منبع: کتاب تولید ملی حلاوت امروز، آسایش فردا