با همۀ این تجربه های تاریخی , مسیری که در کشور ما طی شد,به ویژه پس از دوران دفاع مقدس , مسیر دیگری بود. اوضاع اقتصادی و اجتماعی ما پس از جنگ ظرفیت آن را داشت که ما با همان روحیۀ جهادی و فرهنگ قناعت زمان جنگ به سمت تقویت و حمایت  از تولید داخلی برویم و به یک قدرت اتقصادی منحصر به فرد , نه تنها در منطقۀ خود, بلکه در تمام دنیا مبدل شویم, اما در پیش گرفتن سیاست ها و توصیه های لیبرالی که عمدتا از باز کردن درهای اقتصادی و ارتباط با اقتصاد جهانی و لزوم تعامل با دیگر کشورهای دم می زد,عملا اقتصاد کشور را که فاقد زیر ساخت های تولیدی لازم بود, با اقتصادی مصرف زده و متکی به در آمدهای نفتی تبدیل کرد.

کالاهای ساخت ایران که به حمایت های دولتی و مردمی نیاز داشت, در رقابتی نابرابر با کالاهای خارجی قرار گرفت و کارخانه ها و کارگاه های تولیدی که در دهۀ شصت رو به رونق می رفتند, یکی پس از دیگری ورشکسته و تعطیل شدند. هر چه پیش آمدیم  این وضعیت بدتر شد. خروجی هم معلوم است که چیست ؛ افزایش بیکاری و اتکاری بیشتر به در آمدهای نفتی ! از یک طرف , بیکاری فزاینده به مشکلات معیشتی دامن می زند و از طرف دیگر , اقتصاد وابسته به درآمدهای نفتی , با کوچکترین نوسانات و افت خیزها در بازارهای نفت , همچون موج های دریا بالا و پایین می رود.

فرمان دست شماست

حمایت از کالای ایرانی فقط یک شعار سال نیست ؛یک دستور سیاسی یا اداری بی مبنا و غیر واقعی هم نیست .حمایت از کالای ایرانی , چه در زمینۀ سیاستگذاری و ریل گذاری برای تقویت کمیت و کیفیت تولید داخلی که وظیفه دولت است و چه  در زمینۀ ترویج و مصرف آن که وظیفۀ مردم است تنها مسیری است که برای پیشرفت اقتصادی و حل ریشه ای معضلات معیشتی در پیش روی ما قرار گرفته است . همه ما مسئولیم و باید تلاش کنیم کالای ایرانی به هر نحوی تقویت شود. خودمان باید تولید کنیم و خودمان مصرف کنیم تا اقتصاد مقاوم و پایدار بسازیم.

منبع:ماهنامه فرهنگی و مجله قدر شماره121

علماى ایران پیشنهاد کردند بانک ملى تشکیل شود و مردم تشویق شوند تا سرمایه هاى خود را به بانک تحویل داده و سهام دریافت بدارند.

علما و طلاب در این حرکت ملى براى مقابله با استقراض خارجى کتابهاى خود را فروختند .

پس از قرار داد ننگین 1907 که ایران را به دو منطقه تحت نفوذ انگلیس و روسیه تقسیم می کرد ،یکی از راه های علما برای مقابله با نفوذ بیگانگان، حمایت از تولید ملی و تحریم کالاهای خارجی بود .   

در اصفهان آیت الله آقا نجفى اصفهانی مردم را به خطرهاى این قرارداد ذلت بار هشدار داد و به مردم سفارش کرد: کالاهاى انگلیسى را نخرند و به جاى آن از تولیدهاى داخلى استفاده کنند. راهى که با موفقیت در زمان میرزاى شیرازى(ره) در مبارزه با کمپانى رژى و تحریم تنباکو تجربه شده بود.

ادامه »

مهم ترین عامل قدرت اقتصادی، توان بالای تولید ملی است. تولید ملی قوی (هم کمی و هم کیفی) از یکسو وابستگی به خارج را کاهش می دهد و از سوی دیگر باعث استحکام درونی اقتصاد (از سطح خانواده تا سطح ملی) می شود.

اما تولید ملی قوی نیازمند تحقق 6 عامل کلیدی است:

 1. بازار مصرف کافی، 2. علم و فنآوری ثروت آفرین، 3. مواد اولیه مناسب، 4. سرمایه کافی، 5. نیروی کار توانمند، 6. فرهنگ تولیدی.

به طور قطع تقویت تولید ملی و حمایت از کالای ایرانی با تامین بازار (خرید_کالای_ایرانی) آغاز می شود و به سایر بخش ها (تامین مواد اولیه مناسب، علم و فن آوری، سرمایه کافی، نیروی کار توانمند و …) تسری می یابد.

براساس این گزارش، این پویش که با تلاش جمعی از اساتید دانشگاه، اعضای اتحادیه و تشکل‌های دانشگاهی و فعالان رسانه‌ای ایجاد شده و در ادامه بسیاری از مسئولان، نمایندگان مجلس، هنرمندان و ورزشکاران به آن پیوسته‌اند، در قسمت دیگری از بیانیه خود «91 مزیتِ تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی» را اعلام کرد.

* مزایای اقتصادی ناشی از تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی

1- حفظ مشاغل موجود دربخش‌های تولیدی و به دنبال آن حفظ وضع موجود اشتغال درکشور

2- گسترش وایجاد مشاغل جدید به واسطه فراهم شدن تقاضای جدید برای محصولات موجود وخدمات جدید و در نتیجه کاهش نرخ بیکاری

3- گسترش چرخه‌های تولید به صورت مستقیم و غیرمستقیم بنابراین تقویت بنیان‌های امنیتی و دفاعی کشور

4- افزایش توان پولی، مالی و اعتباری کشور و افزایش قدرت وام دهی به سایر کشورها

5- افزایش درآمد های ناشی از مالیات و افزایش منافع جمعی مردم

6- سالم سازی و تقویت فرآیند های تولید، توزیع و مصرف کشور

ادامه »